To nie jest pożegnanie...

Założenie bloga to była jedna z najbardziej trafnych decyzji…

Szczególnie  początki, gdzie blog pełnił bardziej funkcję internetowego pamiętnika. Internetowego, gdyż świadomość bycia czytaną i komentowaną oraz życzliwie przyjęta bardzo mi pomagała radzić sobie z codziennością, która nie zawsze była dla mnie łaskawa.

Oczywiście z zewnątrz wszystko wyglądało okej. Zdrowe dzieci, zdrowy mąż, zdrowa Ja.

A mimo to nie radząca sobie z chyba bardziej sama ze sobą i ze swoją frustracją…

W miarę upływu czasu, a w szczególności „starzenia się” dzieci J, moje problemy zmieniały się, adekwatnie do wieku dzieci, ich wymagań oraz potrzeb.

W całym tym rodzinnym życiu bardzo zaniedbałam siebie i swoje potrzeby…

Już nie zwierzałam się i  nie próbowałam szukać  oparcia wśród blogowych koleżanek.

Co więcej … straciłam na prywatności, choć żadna sława ani rozpoznawalność  mnie nie dopadła to pisanie osobistych wynurzeń stała się dla mnie krępująca.

A ponieważ szkoda było mi zamykać  bloga znalazłam alternatywę i zaczęłam się z wami dzielić swoją niespełnioną pasją jaką jest dekorowanie i  urządzanie wnętrz.  Od czasu do czasu wplatając swoje osobiste odczucia, przemyślenia…

Wraz z nadejściem nowego roku postanowiłam jednak wprowadzić pewne zmiany w swoim życiu.

Ogólnie pisząc chodzi o znalezienie czasu na własne przyjemności tak aby w sposób naturalny znaleźć przeciwwagę do trudów życia zawodowego i rodzinnego.

Po pierwsze wróciłam do czytania książek. Mojej miłości odkąd nauczyłam się czytać. Obecnie zaczytuje się w trylogii ZygmuntaMiłoszewskiego. Nie umiem pisać recenzji. Napisze, że jego książki są świetne, wciągające i nieprzewidywalne.

*

Po drugie przestałam jeść słodycze. Kiedy w 2015 roku chwaliłam się Wam iż udało mi się pozbyć z ciała 20 kostek smalcu, moja euforia i determinacja trwała raptem 3 mce. 1,5 roku później przytyłam 10kg L. Od dwóch tygodni nie jem żadnych słodyczy. Jedynie cukier w kawie i herbacie no i w produktach spożywczych typu ketchup J

Po trzecie zapisałam się na siłownie.  Na razie szukam dla siebie odpowiedniej aktywności, nie forsuje się, wybieram zajęcia dla początkujących…

A po czwarte...tego nie zdradzę, ale zawsze się zastanawiałam co musi się wydarzyć abym w  końcu wzięła się za siebie.

Powyższe wynurzenia są poniekąd próbą usprawiedliwienia tak długiej nieobecności tutaj. Nie zamykam bloga, bo jest to część mojego życia. Chcę pamiętać że były gorsze momenty w  moim życiu i udało mi się z nich wyjść. A także że były piękne i niektóre wpisy i komentarze czytam ze wzruszeniem :)

Nie żegnam się z Wami. Mówię „do rychłego zobaczenia” J jak tylko czas pozwoli J