Czwartek dniem Matki Niewyspanej

O nie, nie...nie bójcie nie będę Was straszyć dzisiejszym wizerunkiem kobiety,
która od 24 do prawie 4 w nocy próbowała zrozumieć co tak bardzo dolega jej córce,
że nie mogła w tym czasie zasnąć :(






Już nie myślałam o własnym niewyspaniu, czy dam radę ogarnąć się w pracy...
po prostu od czasu kolek (które wieczorami trwały po kilka godzin) odzwyczaiłam się od nocnych manewrów... nie liczę pobudki na picie, smoczka, zły sen...przebudzenia były nagłe, ale krótkotrwałe.







Wczorajszy maraton bardzo Nas wyczerpał. Nie spał małż, ani Ja, ani Hanka...
Mógł to być katar, lub niewielki ale zawsze kaszel, albo...piątki???






Były takie momenty gdy płakałyśmy we dwie. Ona z bólu i zmęczenia, ja ze zmęczenia i bezsilności.




Sama się rozbudzała i nakręcała własnym płaczem. Przez moment myślałam, że dla niej skończyła się już noc bo nic nie pomagało. Ani bajeczka, ani książeczka, ani picie, ani noszenie, przytulanie, ani camila, ani dentix, ani paracetamol...






Kiedy w końcu padła, bo inaczej nie da się tego napisać, a ja przyłożyłam w końcu głowę do poduszki,  mam wrażenie że po 5 minutach zadzwonił mój budzik...






Zdążyłam w pracy zaliczyć już jedną wpadkę z niewyspania...:(




A dzwoniąc do niani dowiedziałam się , że młoda nie gorączkuje, apetyt dopisuje i jakoś nie widać po niej skutków ubiegłej nocy...


...ehh młodość...