Życie zaczyna się po 40tce...czyli od wtorku :))

Wiersz dla Mamy :

" 10 lat skończyłam to na dwucyfrówkę przeskoczyłam,

  20 lat skończyłam to Tatusia polubiłam,

  30 lat skończyłam to pierwszego dzidziusia porodziłam,

  40 lat skończyłam to w końcu się nauczyłam...

  że życie jest świetne..."

Między buuugiem, a prawdę w ogóle tego nie czuję..

już nie pisze o tym, że wyglądam na 35 (dzięki Martuś, pierwszy kawałek bloggerskiego torta dla Ciebie, :))...

Po prostu to do mnie to nie dociera.
Zawsze twierdziłam, że ważniejsze jest jak się czujemy mentalnie czyli duchowo (zawsze tak mówię, jak szukam usprawiedliwienia dla swojej oponki, you know what I mean))...

Rano jak się budzę to normalnie tryskam energią jak 20stka...gdy jestem w pracy czuję się jak niezła 

30stka :)...za to wieczorem gdy już padnę na wyro to mentalna ze mnie 60tka, hehe..

Może to kwestia mojego chorego perfekcjonizmu, czasami spalam się za bardzo zamiast pewne sprawy odpuścic...bo musi byc spacer, bo musi byc świeży obiad...a bo szklanka krzywa stoi...a naczynia się same nie włożą do zmywarki...

Uczę się nowej filozofii "życie jest proste, nie komplikuj"...tiaaa...rozmawiamy z miszczem komplikacji sobie życia, więc łatwo nie będzie, hehe...

Ale jakbym miała tak od serca napisac jak mi jest to...JEST MI DOBRZE..

I nie dlatego, ze przy 10-letnim Synu wyglądam jak jego starsza siostra, hehe, albo "młoda" mama 2latki...
Bo zdałam sobie sprawę, że moje "problemy" to większości są zaszłości z przeszłości...że tak rymnę...

Trochę za długo się "usprawiedliwiałam" trudnym dzieciństwem..Okej nie było super, wręcz bardzo źle czasami...ale od dłuższego czasu "pracuje" na własny rachunek...I to ode mnie zależy jak moje życie będzie wyglądało...daleko mi do filozofii tybetu czy joggińskich assan...kocham swoją niedoskonałośc, uwielbiam swoje skrajności...dzięki temu może i jest burzliwie, ale czuję, że żyje...tylko czasami za bardzo lubię się pobrechtac w swoich starych nawykach, bo idę na skróty i nie zawsze chcę mi się włożyc wysiłek w  pracę nad sobą...
Pewnie jedną z pierwszych oznak mojej starości, albo "dojrzałości", zależy jak to ktoś postrzega, jest aby moje dzieci umiały byc w życiu szczęśliwe, odpowiedzialne, konsekwentne, przyjazne, empatyczne.... dobra cała litania zaraz się uzbiera...
Mnie do szczęścia wystarczy zdrowie i poczucie humoru :)))
I bliscy mi życzliwi...

Pracownik roku ? :))

List polecający :))

TAKŻE TEGO...nie ma co się bac tej "magicznej" cyfry...jeszcze żyje , hehe...
Boszeeee, kiedyś jako dziecku,  40latek to taki dziadu mi się wydawał.... :PP

ps. korzystając z okazji dziękuję Młoniczce i jej ślicznej córeczce Zuzi za cudną kartkę urodzinową :))

Torcik 

ps. z dziś swiętują ze mną m.in Sharon Stone i Juliusz Machulski :)

to się nazywa doborowe towarzystwo :)

*

A to prezent od przyjaciółki, przyjechał dziś do mnie do pracy :))