Skusiłam się...

Pewnie się już nieraz przyznawałam, że pierwsze dziecko "wychowywałam" wiedzą książkową...
Przed porodem, również też po (w zależności) w której grupie wiekowej znajdował się Syn, zaopatrywałam się w większości dostępnych poradników typu :

" Jak wychować ...? :

- grzeczne dziecko
- szczęśliwe dziecko
- zdolne dziecko
- posłuszne dziecko
- ... geniusza :-)


Z perspektywy czasu widzę, że nie dość że mi to nie pomogło, a wręcz przeciwnie, brak postępu i efektów wpędzało tylko w poczucie winy, powodują narastanie frustracji i złości.

A jak wiadomo, sfrustrowana matka to sfrustrowane dziecko...U mnie poszło to w 100%...

Oczywiście, były też sukcesy, no nie powiem. Ja nie wiem np. co to bunt dwulatka, rzucanie się na podłogę, ścianę. Chodzenie z młodym na zakupy to była czysta przyjemność. raz się powiedziało, że nie kupię i nie było żadnych fochów... Ale to było epizody. Mimo całej "wiedzy" byłam jednak nadopiekuńczą i niekonsekwentą matką...

Teraz czuje się nieco pewniej jako Matka dzieciom, choć do ideału mi daleko (inna sprawa, że raczej się o ten tytuł nie staram :-) )...

Przy Młodej raczej niewiele czytam, kieruje się bardziej intuicją...
Oczywiście nadopiekuńczość i brak konsekwencji odbija mi się czkawką, no za cholerę nie mogę się wyzbyć tych przywar, za to jedna rzecz mnie zadziwia. Zmieniły się nieco okoliczności, w których obecnie żyjemy i myślę, że ma to zbawienny wpływ na dzieci no i najważniejsze...na mnie :-)

Po pierwsze jest z nami Ojciec moich dzieci, a nie gdzieś na wygnaniu,  "zagramanicą"
Uczęszczam na terapię. Mam większy dystans do siebie i świata. Uczę się słuchać swoich potrzeb, badać co mnie aktualnie np. wkurwia, bo nerwus ze mnie straszny...

Aha, co do tytułu posta...Skusiłam się na zakup pierwszego od wielu lat "poradnika"...
I w sumie czytając go, nie odniosłam wrażenia, jak podczas czytania wcześniejszych, że ktoś mi coś narzuca, nie wpędzam się w poczucie winy, że coś mi nie wychodzi...wręcz przeciwnie czytając TĄ książkę, mam niezły ubaw, trochę żałuję, że nie zakupiłam jej po narodzinach Syna, ale mam nadzieję, że dla 9 latka też jest jeszcze szansa :-)...Aha ten "poradnik" to :
"Dzieci w Paryżu nie grymaszą"...

Wczoraj zastosowałam jedną z "technik", które dla Francuzek są czymś naturalnym i instyktownym....Wierz cię mi lub nie...stał się CUD...
Moja córka usnęła. Sama, z bratem w pokoju, przespała prawie całą noc... (bo kiedyś było TAK).
Może to się wydać banalne, niewiarygodne, ale Ja po prostu weszłam do pokoju dzieci, po przeczytaniu książeczki, dałam im jeszcze czas na małe wygłupy, ale zakazałam wychodzić z łożek, dodatkowo mówiąc im wprost "Życzę Wam dobrej nocy, abyście przespali ją całą, bo rodzice też chcą się wyspać"...
Magia? Siła sugestii? Przypadek? Zobaczymy ... będziemy "obserwować" :-)))