Kiedy NIE, znaczy NIE...

 

Taka sytuacja :

Urodziny teściowej…

Pyszne zakąski. Wszyscy się zajadają. Młoda patrzy tęsknie jak w naszych paszczach znika bigosik, kiełbaski, sałatka…

Dobra nie będziemy jej katować. Już wyciągam zestaw obiadowy dla H.

Idę podgrzać w mikrofali.

Młoda na rączkach u babci…

Dochodzą mnie strzępki rozmów :

-„Ojej, jak ona patrzy na ten chlebek .. Dam Ci skibkę, zanim mama przyniesie obiadek” - słyszę teściową.

W tym momencie trochę się zagotowałam bo ze względu na problemy skórne i próbę znalezienia źródła wysypek, stopniowe eliminujemy różne produkty. Oczywiście mówiliśmy wszystkim dookoła…

-„Mamo!” – słyszę podniesiony głos małża – „Nie dawaj jej. Nie może jeść chleba”

-„Nie jej się nie stanie.. tylko troszeczkę” – teściowa nie daje za wygraną.

-„Mamo! Mówiłem Ci, że Ona nie może tego jeść!” – małż już nieźle poirytowany….

-„Ojej, dałabym jej i nawet byście nie wiedzieli” – teściowa nie odpuszcza…

Mnie wziął wkurw totalny!!! Tłumaczyć jak krowie na rowie, a ona swoje. Mam mnóstwo cierpliwości, na wiele rzeczy w  ich domu przymykam oczy. Nie mój bajzel, nie mój problem. Ale mówić wyraźnie NIE, a Ona swoje to szlag człowieka trafia. Zanim dała młodej chleb wrzasnęłam ostrzegawczo „MAMO, ani mi się waż!!!” .

Bo jak już argumenty nie pomagają to widocznie trzeba porządną dać zjebkę aby wiedziała, że NIE znaczy NIE… z całym szacunkiem… z jakim toleruje jej różne zachowania…

...

Na wieczór już w naszym domu Młody podszedł do mnie i mówi :

-„Mamo, w końcu jej powiedziałaś, bo babcia zawsze mi coś wciska nawet jak już nie mam siły zjeść kolejnego kawałka”…

Nie raz doświadczyłam wtrącanie się rodziców i teściów do wychowywania dzieci. O ile mogłam wysłuchać dobre rady, o tyle najbardziej irytowało mnie zwracanie uwagi przy dziecku…Nie ma to jak podważanie autorytetu rodzica przy dzieciach…