Poznań...my love...

Z racji piątkowych podziękowań, dziękuje mojej przyjaciółce Agacie za zaproszenie do siebie, do Poznania....

O bosze, tak się cieszę, że aż boję się zapeszyć...
"kwicę" nie tylko dlatego, że spotkam się z nią i jej rodziną, ale dlatego że kocham to miasto każdą częścią swojego ciała :)

Tu straciłam dziewictwo....banalne, ale taaakie wspomnienia zobowiązują, hehe...



Tu podjęłam samodzielne życie, parę (naście) lat temu przeprowadziłam się z rodzinnego domu..Nie dość, że wyrwałam się z toksycznego środowiska (no cóż, czasami rodzina bywa toksyczna) to  końcu poczułam ... wolność... fizyczną i psychiczną...I mimo obaw mojej mamy, nie zostałam prostytutką, nie zostałam narkomanką...Po prostu byłam szczęśliwą dwudziestką.
Bawiłam się w Jamie, piłam najtańsze piwo w knajpie dla żołnierzy zdaje się "Pomidor" (schodami w dół), ale studenci też zaglądali...
Najlepsze zakupy robiłam na rynku Bema...
Uwielbiałam basen na Chwiałka..w końcu studiowałam na AWF..to zobowiązuje, hehe...
ehhh...mogłabym tak bez końca, ale jest ...cenzura...wyjadę, a jak małż wejdzie na bloga? Po co ma się...stresować...musi mieć dużo cierpliwości i spokoju bo zostaje z małą, a ja biorę syna i hejaaa....

Normalnie kwicę ze szczęścia jak podlotek :))))

Poznaniu...nadchodzę...tomorrow...Tej, tej ,hej, hej....

ps. Modlę się aby katarek córeczki pozostał tylko katarkiem .... bo nici z wyjazdu....Będzie zdrowa, będzie zdrowa....
Ja mówi Spongebob "Myśli ponure, palec w górę" :)
Miłego weekendu Wam życzę....