Ty Debilu....

...pokuta matki na własnym blogu...bo w realu udaje wzorcową...

A wszystko zaczęło się od bezstresowego wychowania...
Tak sobie wymyśliłam, że skoro zawsze sobie powtarzałam "nigdy nie będę taka jak mój stary, czy moja mama - użycie akcentu na "stary" nie jest przejęzyczeniem" ", skoro ich model wychowawczy nie do końca mi odpowiadał..takie tam : bicie, kary nieadekwatne do przewinienia....to u mnie będzie inaczej..oczywiście poleciałam z wychowywaniem syna na drugi biegun...(przynajmniej dopóki nie poszedł do szkoły-bo pomału zbliżam się do modelu wychowawczego jego dziadka !!! )...
Jako że w kwestii wychowania chłopaka nie ufałam swoje intuicji (a błąd, cholerny błąd) sięgnęłam po rady mądrzejszych ode mnie...no i teraz się bujam...
Oczywiście małż pretensje ma tylko do mnie ("Wychodzi brak silnej ręki na jego dupie")..
no cóż może przemocy fizycznej uniknęłam, ale psychiczna ma się dobrze....
Jedyny akcent przeczytanych poradników ma się tak , że jak się zreflektuje i wrzeszczę
"Ty debilu..!!!"..od razu się reflektuje i krzyczę  "co za debilne zachowanie!!!" - wyczuwa ktoś subtelną różnice???

Oczywiście to że drę ryja to tylko i wyłącznie moja bezsilność...
Oczywiście można trochę zwalić na rodziców ze mnie tego nie nauczyli..
Oczywiście teraz pracuje sama na relacje z synem .. a jeśli w końcu nie przestanę się wydzierać..to sobie nieźle nachlapię...
cdn...